Sami Hirvonen jest przykładem tego, że nawet poważna niepełnosprawność nie jest przeszkodą w realizacji celów sportowych.
49-letni dzisiaj Hirvonen urodził się bez palców lewej ręki i lewej nogi. Wychował się w hokejowej rodzinie, zakochanej w klubie Tampere Ilves, gdzie przez wiele lat funkcję prezesa pełnił jego ojciec Simo, a zawodnikami tego klubu byli obaj jego młodsi bracia Tomi i Ville.
11-letni Sami był naocznym świadkiem tego jak jego Tampere w 1985 roku sięga po tytuł najlepszej drużyny w Finlandii.
Sami także próbował swych sił jako zawodnik, ale tylko do pewnego momentu, w którym z powodu swoich problemów fizycznych musiał porzucić marzenia o byciu zawodowym hokeistą.
Nie miał jednak zamiaru rozstawać się z tą dyscypliną i postanowił realizować się w innej roli. Już jako nastolatek obserwował treningi swoich młodszych braci, udzielając im licznych wskazówek, co nie uszło uwadze trenerów i działaczy.
W wieku 16 lat został włączony do sztabu szkoleniowego drużyny juniorów Tampere
W kolejnych latach ukończył studia z tytułem inżyniera i przez jakiś czas pracę trenera hokejowego dzielił z pracą sprzedawcy w fabryce betonu.
W międzyczasie włączył się też do stworzenia w swoim kraju reprezentacji hokeistów niepełnosprawnych, z którą zdobywa tytuł Mistrzów Świata i Mistrzów Europy.
Po udanym sezonie 2003/2004 Hirvonen poświęca się w stu procentach pracy trenera i zostaje szkoleniowcem juniorów Ilves. W 2008 roku zaczyna pracę w seniorach i zostaje mianowany pierwszym trenerem klubu Lempäälä Kieko, czyli LeK, który gra na drugim poziomie ligowym w Finlandii.
Dwa lata później spełnia się jego kolejne marzenie i zostaje pierwszym szkoleniowcem swojego ukochanego Tamperre. W pierwszym sezonie drużyna pod jego wodzą zajmuje 11 miejsce. Słaby początek kolejnego sezonu powoduje, że Hirvonen wraca do roli asystenta a pierwszym szkoleniowcem zostaje Risto Dufa.
W kolejnych latach Hirvonen na zmianę pracuje jako asystent przy pierwszym zespole z Ilves oraz główny trener w grupach młodzieżowych, z przerwami na pracę w klubach KaIPa i SaiPa.
W 2022 roku opuszcza ojczyznę, przenosi się do Szwecji i przez rok czasu pracuje jako drugi trener w klubie z drugiego poziomu rozgrywkowego Västerås IK
W październiku 2023 roku podpisuje umowę z Podhalem Nowy Targ
„W 2022 roku opuszcza ojczyznę, przenosi się do Szwecji i przez rok czasu pracuje jako drugi trener w klubie z trzeciego poziomu rozgrywkowego Västerås IK”
Västerås IK gra w Allsvenskan jest to drugi poziom rozgrywek w Szwecji